Kaž tón, kiž je was powołał a je swjaty, budźće tež wy swjeći we wšěm swojim počinanju.
(1 Pětr 1,15)
Kommentare aus
Waša wutroba so njestróž! Wěrće do Boha a wěrće do mnje! W domje mojeho nana je wjele wobydlenjow. Joh 14, 1-2
Kommentare aus
Ist jemand in Christus, so ist er eine neue Kreatur; das Alte ist vergangen, siehe, Neues ist geworden.
2.Korinther 5,17
Kommentare aus
Manchmal soll man in seinem Leben die Dinge neu überdenken,
die scheinbar schon zur Gewohnheit gehören.
Dazu gehört auch die Einstellung zu manchen Menschen,
die mit einen lange Zeit den Weg des Lebens mitgegangen sind.
Ihr lebt nach den Grundsatz:”Alles ist erlaubt.”
Ich antworte darauf mit den Apostel Paulus:
Aber nicht alles, was erlaubt ist, ist gut.
Alles ist erlaubt, aber nicht alles baut die Gemeinde auf.
1.Kor. 10,23
Kommentare aus
Biblia
BIBLIA
Sćenje swjateho Jana
Prěni staw.
Wo Chrysta parschonje a hameze, tež wo Handriju , Pětru, Philippu a Nathanaelu, jeho wočomnikach.
Sćenje na njedźelu po hodźoch.
1. W spočatku bě to słowo, a to słowo bě pola Boha, a Bóh bě to słowo.
2. To same běše na spočatku pola Boha.
3. Wšitke wěcy su přez to same sčinjene, a bjez teho sameho njeje ničo sčinjene,
štož sčinjene je.
4. W nim bě žiwjenje , a to žiwjenje bě čłowjekow swětwo.
5. A to swětwo swječeše w ćěmnosći a ćěmnosć njeje jo zapřijała.
Tekst na njedźelu po hodźoch.
6. Čłowjek bu wot Boha pósłany, z mjenom Jan;
7. Tón přińdźe na swědčenje, zo by swědčił wot teho swěta, zo bychu wšitcy přez njeho
wěrili.
8. Tón samy njebě to swětło, ale zo by wón swěčił wot teho swětła.
9. To bě te prawo swětło, kotrež wšitkich ludźi rozswěči, kiž do swěta přińdu.
10. Wón bě na swěće, a swět je přez njeho zežiwjeny, a swět jeho njepózna.
11. Wón přińdźe do teho swojeho, a ći swoji jeho horje njewzachu.
12. Kaž wjele pak jeho horje wzachu, tym da wón móc, zo bychu dźěći bože byli,
Kotřiž do jeho mjena wěrja.
13. Kiž njesu z krwě ani z wole teho ćěła ani z wole jeneho muža , ale wot Boha su
Narodźeni.
14. A to słowo sćini so ćěłoa bydleše mjez nami, a my widźachmy jeho krasnosć,
jako krasnosć teho jeničkeho narodźeneho syna wot wótca, połne hnady a prawdy.
Tekst na njedźelu po nowym lěće.
15. Jan swědči wot njeho, woła a praji: Tón běše, wot kotrehož ja prajił sym, zo budźe
po nim přińdź a je prjedy mje był, přetož wón běše prjedniši, dyšli ja.
16. A z jeho połnosće smy my wšitcy brali hnadu za hnadu.
17. Přetož tó zakón je přez Mójsesa daty, ale ta hnada a prawda je přez Jesom Krysta
Zoztała.
18. Nichtó njeje nihdy Boha widźał , tón jenički narodźeny syn , kiž we Wótca klinje je,
Tón je nam to same wupowědał.
Sčěnje na 4. njedźelu adwenta.
19. A to je to swědčenje Janowe, jako ći Židźa pósłachu z Jerusalema měšnikow a
Lewitow, zo bychu jeho woprajeli: Štó sy ty ?
20. A wón pósła a njezaprě, a wón pózna : Ja njesym Chrystus.
21. A woni so woprašachu jeho: Štó hda? Sy ty Elijas ? A wón dźěše: Ja njesym.
Sy ty profeta ? A wón wotmołi: Ně.
22. Tuž dźěchu woni k njemu: Štó da ty sy? Zo my wotmołu damy tym, kotřiž nas pósłali
su. Štoha prajiš ty sam wot sebje?
23. Wón dźěše: Ja sym prědarski hłós w pusćinje: Přihotujće puć toho knjeza , jako profe-
ta Jesajas prajił je.
24. A ći, kiž pósłani běchu, běchu wot Pharisejskich.
25. A prašachu so jeho a dźěchu: Čehodla knježiš ty, hdyž njesy Krystus ani Elias ani profeta ?
26. Jan wotmołi: Ja křćiju z wodu, ale wón je srjedź was stupił, kotrehož wy njeznajeće.
27. Tón je, kiž po mni přińdź budźe, kotryž prjedy mje był je, kotryhož črijowe rjemjenje
Ja njesym hódny rozwjazać.
28. To so sta w Betabara, na tamnej stronje Jordana, hdźež Jan křiješe.
29. Na druhi dźeń wuhlada Jan Jesusa, zo k njemu dźe a praji: hlej to je Jehnjo Bože, kotrež teho swěta hrěchi njese.
30. Tón je, wot kotrehož ja wam prajił sym, zo za mnu přindźe muž, kotryž prjedy mje był je, přetož wón běše prědniši, dyšli ja.
31. A ja jeho njeznajach, ale zo by wón zjawny był we Israelu, tohodla sym přišoł jeho z wodu křćić.
32. A Jan dale swěčeše a praji: Ja widźach zo tón Duch dele lećeše, jako hołb z njebjes a wosta na nim.
33. A ja jeho njeznajach, ale tón kiž mje pósła, zo bych z wodu křćił, tón samy praji mi:
Na ćimž budźeš widźeć teho Ducha dele lećeć, a zo wón na nim wostanje, tón samsny je, kotryž ze swjatym Duchom křćije.
34. A ja widźach to a wědźach, zo je to Boži syn.
35. Nazajtra steješe zaso Jan a z nim dwaj wot jeho wučomnikow
36. A jako wón Jesusa wuhlada chodźo, praji wón: Hlej , to je Bože Jehnjo.
37. A taj dwaj wučomnikaj słyšeštaj jeho rěčeć a dźěštaj za Jesusom.
38. Jesus so pak wobroći a widźeše, zo wonaj za nim dźetaj, a jimaj praji: Što pytataj?
wonaj pak prajitaj k njemu: Rabbi hdźe sy na hospodźe?
39. Wón praji jimaj: Pójtaj a hladajtaj. Wonaj tohodla příńdźetaj a hladajtaj, hdźe wón na
hospodźe je, a wostaštaj tón samsny dźeń pola njeho. Běše pak wokoło dźesateje hodźiny.
40. Jedyn wot teju dweju, kiž to wot Jana słyšeštaj a za Jesusom dźěštaj, běše Handrij, tón
bratr wot Symana Pětra.
41. Tón tamny namaka najprjedy swojeho bratra Symyna a praji k njemu: My smy teho
Mesijasa namakali (to je přewoženy: tón žałbowany).
42. A wjedźeše jeho k Jesusej. Jako pak jeho Jesus wuhlada, praji wón: Ty sy Syman,
Janowy syn, tebi dyrbja Kefas rěkać (to je přewožene: Pětr).
43. Na druhi dźeń chcyše Jesus do Galijeje ćahnyć, a namaka Filipa a praji jemu: Pój za
mnu.
44. Filipus pak běše z Betsaidy, z teho města Handrijoweho a Pětroweho.
45. Filipus namaka Nathanaela a praji jemu: My smy teho namakali, wot kotrehož Mójses
W zakonju a profetojo su pisali. Jesusa, Josefoweho syna z Nazareta.
46. A Nathanael praji jemu: Što móže z Nazareta dobreho přińć? Rjeknu k jemu Filipus;
Pój a pohladaj.
47. Jesus widźeše zo Nathanael k njemu dźe, a praji wot njeho; hlej to je prawy Israelit,
w kotrymž žane jebanje njeje.
48. Nathanael praji k njemu: Kak ty mje znaješ? Jesus wotmołwi: Prjedy hač će Filipus
zawoła, hdyž ty pod figowcom běše, ja će widźach.
49. Nathanael wotmołwi k njemu: Rabbi, ty sy syn Boži, ty sy tón kral Israelski.
50. Jesus wotmołwi k njemu: Dokelž sym ja ći rjeknył , zo ja će widźał sym pod figowcom, wěriš; ty budźeš hišće wjetše wěcy widźeć, dyšli te.
51. Tež praji wón k njemu, zawěrno, zawěrno, ja praju wam: Wot nětka budźeće widźeć
wotewrjene njebjo a božich jandźelow horje a dele přińdź na čłowjeskeho syna.
2. staw
1. A na třećim dnju bě kwas w Kanje Galilejskej; a Jesusowa mać běše tam.
2. Jesus pak a jeho wučomnicy běchu tež na kwas prošeni.
3. A jako wino pobrachowaše, praji ta mać Jesusowa k njemu: Wino nimaja.
4. Jesus praji k njej: Žonska što mam ja z tobu? Moja hodźina hišće njeje přišła.
5. Jeho mać praji słužomnikam: Štož wón wam praji, to sćinće.
6..Běchu tam pak tež šěsć kamjentne wodowe korta stajene, po wašnju židowskeho
činjenja, a dźěchu do kóždeho dwaj abo tři měry.
7. Jesus praješe k nim: Naliće te wodowe korta z wodu. A woni je nalachu hač do
wjercha.
8. A wón praji k nim: Ćerpajće nětko a donjesće brašce. A woni donjesechu.
9. Jako pak braška wopta to wino, kotrež běše woda było, a njewědźeše z wotkal je,
(ći słužomnicy pak wědźachu, kiž wodu ćerpali běchu), zawoła braška nawoženju.
10. A praji k njemu: Kóždy dawa najprjedy dobre wino, a hdyž su so napili, te špatniše.
A ty sy te dobre wino hač do nětka schował.
11. To je prěni dźiw, kotrež Jesus sćini w Kanje Galilejskej a zjewi swoju krasnosć.
12. Potom ćehnješe do Kapernauma, wón, jeho mać, jeho bratřja a jeho wučomnicy;
a njepobychu tam dołho.
13. A židow jutry běchu blisko, a Jesus ćehnješe horje do Jeruzalema
14. A namaka w templu sedźo, kotřiž woły a wowcy a hołbje předawachu, a tych přeměnjerjow.
15. A wón sćini krjud wot strypow a wuhna wšitkich z teho templa, tež wowcy a woły
A rozsypa přeměnjerjam te pjenjezy a zwróći blida.
16. A dźěše k tym, kiž hołbje předawachu: Znosće te wěcy preč a njesćinće z mojeho
Wótřa doma kupny dom.
17. Jeho wučomnicy pak spominachu na to, štož pisane steji: Ta surowosć wo twój dom
Je mje zežrała.
18. Tuž wotmołwichu teho dla židźa k njemu: Kajki dźiw ty nam pokažeš, zo ty to
Sćinić móžeš.
19. Jesus wotmołwi a dźěše k nim: Rozwalće tón templ, a w třjoch dnjach chcu jón zaso
Stajić.
20. Tuž dźěchu Židźa: Tón templ je w šěšćaštyrceći lětach natwarjeny, a ty chceš tón
Samsny w třjoch dnjach stajić?
21. Wón pak rěčeše wot templa swojeho ćěła.
22. Jako pak wón běše wot mortwych horje stanył, spomnichu jeho wučomnicy na to, zo wón to prajił běše, a wěrjachu temu pismu a słowu, kotrež Jesus běše rěčał.
23. Jako wón pak běše w Jerusalemnje na jutrach na róčnym dnju, wěrješe jich wjele do jeho mjena, widźiwši jeho dźiwy, kotrež wón činješe.
24. Ale Jesus so jim njedowěri, přetož wón wšitkich znaješe.
25. A njepotrjebaše, zo by jemu štó swěćił wot čłowjeka, přetož wón wědźeše derje, 1sto w čłowjek běše.
3. staw
1. Čłowjek pak běše wot Farizejskich, z mjenom Nikodemus, wyši mjez židami.
2. Tón přińdźe k Jesusej w nocya praji jemu: Mištrje, my wěmy, zo ty sy za wučerja
Wot Boha přišoł, přetož níchtó njemóže te dźiwy sćinić , kotrež ty ćiniš, chiba zo by
Bóh w nim był.
3. Jesus wotmolwi a dźěšek njemu: Zawěrno, zawěrno, ja praju ći: Jeli zo so štó z
noweho njenarodźi, njemóže wón kralestwo bože wuhladać.
4. Nikodemus dźěše k njemu: Kak so móže čłowjek narodźić, hdyž stary je? Móže wón
tež zaso do swojeho mačerneho žiwota hić a so narodźić?
5. Jesus wotmołwi: Zawěrno, zawěrno, ja praju ći: Jeli zo so štó narodźi z wody a z ducha, da wón njemóže do božeho kralestwa přińć.
6. Štož so wot ćěła je narodźiło, to je ćěło, a štož so wot ducha je narodźiło, to je duch.
7. Njedźiwaj so, zo ja tebi prajił sym: Wy dyrbiće so z noweho narodźić.
8. Wětr duje, hdźeš chce, a jeho šumjenje słyšiš ty, ale ty njewěš, z wotkal wón přichadźa a hdźe wón je. Tak je kóždy, kiž so z ducha narodźił je.
9. Nikodemus wotmołwi a dźěše k njemu: Kak móže so to stać?
10. Jesus wotmołwi a dźěše k njemu: Sy ty mištr we Israelu a njewěš to?
11. Zawěrno, zawěrno, ja praju ći: My rěčimy, štož my wěmy, a swěčimy, štož my widźeli smy, a wy njewozmjeće naše swěčenje horje.
12. Njewěriće wy, hdyž wam wot zemjacych wěcow praju; kak da byšće wěrili, hdy bych wam wot njebjeskich wěcow prajił?
13. A nichtó njestupi do njebjes, chiba tón, kotryž z njebjes dele přišoł je, tón čłowjeski syn, kiž w njebjesach je.
14. A kaž Mójzes hada je w pusćinje powyšił, tak dyrbi čłowjeskisyn powyšeny być.
15. Zo bychu wšitcy, kiž do njeho wěrja, zhubjeni byli, ale wěčnje žiwi byli.
16. Přetož tak je bóh tón swět lubował, zo wón swojeho jeničkeho narodźeneho syna dał je, zo bychu w šitcy, kiž do njeho wěrja, zhubjeni njebyli, ale wěče žiwjenje měli.
17. Přetož Bóh njeje swojeho syna so swěta pósłał, zo by wón swět sudźił, ale zo by swět přez njeho zbóžny był.
18. Štóž do njeho wěri, tón njebudźe sudźeny, štóž pak njewěri, tón je hižo sudźeny, přetož wón njeje wěrił do mjena teho jeničkeho narodźeneho syna Božeho.
19. To je pak tón sud, zo to swětło je do swěta přišło, a ludźo lubowachu tu ćěmnosć bóle, dyšli swětło, přetož jich skutki běchu złe.
20. Štóž złe ćini, tón hidźi swětło a njepřińdźe na swětło, zo bychu jeho skutki štrafowane njebyli.
21. Štóž pak prawdu ćini, tón přińdźe na swětło, zo bychu jeho skutki zjawne byli, přetož wone su w Bohu sćinjene.
22. Potom přińdźe Jesus a jeho wučomnicy do židowskeje zemje a wosta z nimi a křiješe.
23. Jan pak tež hišće křiješe we Enonje, blisko při Salimje, přetož tam běše wjele wody, a woni woni přichadźachu a dachu so křić.
24. Přetož Jan hišće njeběše do jastwa połoženy.
25. A zběhnu so teho dla woprašenja mjez Janowymi wučomnikami a židami wo wučisćenje.
26. A přińdźechu k Janej a prajichu k njemu: Tón kiž z tobu běše za Jordanjom, wot kotrehož ty swěčeše, hlej, tón křije, a wšitcy du k njemu.
27. Jan wotmołwi a dźěše: Čłowjek sebi ničo wzać njemóže, chiba zo budźe jenu date z njebjes.
28. Wy sami sće mi swědkojo, zo ja sym powjećił, zo njesym Krystus, ale zo sym prjedy njeho pósłany.
29. Štóž ma njewjestu, tón je nawoženja. Tón přećel pak nawoženjowy steji a posłucha na jeho wjeseli so „wysoko“ teho nawoženjoweho hłosa dla. Ta sama moja wjesołosć je toho dla dopjelnjena.
30. Wón dyrbi rosć, ja pak dyrbju wotebrać.
31. Štóž z wysoka přińdźe, tón je na wšitkich. Štóž wot zemje, tón je wot zemje a rěči wot zemje; štóž z njebjes přińdźe, tón je nad wšitkich.
32. A štož je widźał a słyšał to wón swječí, ale jeho swječenje žadyn horje njewozmnje.
33. Štóž pak jeho swěčenje horje wozmnje, tón „šasydluje“, zo Bóh prawy je.
34. Přetož kotrehož Bóh pósłał je, tón rěči bože słowa, přetožBóh njedawateho ducha po měrje.
35. Wótc ma syna lubo a je jemu wšitko do ruki dał.
36. Štóž do teho syna wěri, tón ma wěčne žiwjenje. Štóž pak temu synej njewěri, tón njebudźe žiwjenje widźeć, ale tón hněw Boži wostanje nad nim.
4. staw
1. Jako teho dla tón knjez pózna, zo Fazizejcy běchu słyšeli, kak Jesus wjacy
wučomnikow sćinješe a křiješe, dyšli Jan
2. (hačrunješ Jesus sam njekřiješe, ale jeho wučomnicy)
3. Wopusći wón tu židowsku zemju a woteńdźe wospjet do Galilejskeje.
4. Wón dyrbješe pak přeńdź přez Samariju.
5. Tuž přińdźe wón Samariskeho města, kotremuž Sichar rěkachu, blisko při šowarku, kotryž Jakub swojemu synej Josefej běše dał.
6. Tam pak běše Jakubowa studnja. Tehodla, jako Jesus běše wustał wot chodźenja, sydny so tak na tu studnju, a běše wokoło šěsteje hodźiny.
7. Tuž přińdźe žónska ze Samarije wodu ćerpać. K njej samej rjekny Jesus: Daj mi so napić.
8. Přetož jeho wučomnicy běchu do města wotešli, zo bychu jědźe nakupili.
9. Praji tehodla ta Samariska žónska k njemu: Kak to, zo ty wote mnje žadaš so napić, kiž ty wšak žid sy, a ja sym Samariska žónska? Přetož židźa nimaja žadne towarstwa ze Samaritskimi.
10. Jesus wotmołwi a rjekny k njej: Hdy by ty dar Boži znała a toho, kotryž ći praji: Daj
so mi napić,by ty jeho prosyła, a wón by tebi dał žiwu wodu.
11. Praji k njemu žona: knježe, wšak nimaš, z čimž by sebi načerpał, a ta studnja je
hłuboka, z wotkal da maš tu žiwu wodu?
12. Sy ty wjetši hač naš wótc Jakub, kiž je nam tu studnju dał, a wón je sam z njeje pił
a jeho dźěći a jeho skót.
13. Jesus wotmołwi a praji k njej: kóždy kiž pije tu wodu, tomu so zaso pić chce.
14. Štóž pak so teje wody napije, kotruž ja jemu dam, temu so wěčnje pić njechce, ale ta woda, kotruž ja jemu dać budu, ta budźe w nim studnja teje wody, kotraž so do wěčneho žiwjenja žórli.
15. Žona praji k njemu: knježe daj mi tu samu wodu, zo njeby lačna była a sem chodźć
njetrjebała.
16. Jesus praji k njej: Dźi, załowaj swojeho muža a přindź sem.
17. Žona wotmołwi jemu. Ja nimam muža. Jesus k njej praji: Ty sy prawje ryćała: Ja nimam muža.
18. Přetož sy pjeć mužow měła, a kotrehož nětk maš, njeje twój muž, to sy prawje ryćała.
19. Ta žona k njemu praji: knježe ja widźu, zo ty profeta sy.
20. Naši wótcojo su so na tutej horje k Bohu modlili, a wy prajiće, zo je Jerusalem městno, hdźež ma so modlić.
21. Jesus praji k njej: Žona wěr mi, budźe hodźina, hdźež wy ani na tutej horje, ani we Jerusalemje so njebudźeće k Wótcej modlić.
22. Wy so modliće a njewěsće k ćemu, my so modlimy a wěmy k ćemu, přetož ta zbožnosć přindźe wot židow.
23. Ale hodźina dźe, a je nětk, zo ći prawi modlerjo so budźa k temu Wótcu modlić
W duchu a w prawdźe, přetož wótc tež tajkich hlada, kotřiž bychu so k njemu tak modlili.
24. Bóh je Duch, a ći, kotřiź so jemu modla, dyrbja w duchu a w prawdźe so k njemu
modlić.
25. Žona k njemu praji: Ja wěm, zo Mesijas přińdźe, kotremuž rěkaju Krystus, hdyž
Tón samy přińdź budźe, budźe wónnam wšitko připowědać.
26. Jesus dźěše k njej: Ja sym tón, kiž z tobu rěći.
27. A w tym přińdźechu jeho wučomnicy a dźiwachu so, zo wón z tej žonu ryčeše.
A wšak žadyn njerjekny: Wo ćo prašeš? abo: Što z njej rěčiš?
28. Tuž wostaji ta žona swój karan stejo a woteńdźe do teho města a praji k tym ludźom
29: Pójće a wobhladajće sej čłowjeka, kiž mi je powjedźił wšitko, štož sym činiła, hač
wón njeje Krystus?
30. Tuž wuńdźechu woni z teho města a přińdźechuk njemu.
31. A w tym času prošachu jeho ći wučomnicy a dźachu: Rabi pojěs.
32. Wón pak praji k nim: Ja mam jědź pojěsć, wo kotrež wy njewěsće.
33. Tuž prajichu wučomnicy mjez sobu, je jemu štó jěsć přinjes?
34. Jesus praji k nim: Moja jědź je ta, zo bych sćinił tu wolu teho, kiž mje pósłał je,
a zo bych dokonjał jeho skutk.
35. Njeprajće wy sami, zo hisće štyri měsacy su, a přińdu žně? Hlej, ja praju wam:
Pozběhnće swojej woči a pohladajće do pola, přetož wono so hižo běli k žnjam.
36. A štóž žneje, bjerje mzdu a zhromadźuje wužitk k wěčnemu žiwjenju, tak zo budu
so hromadźe radowali, tón, kiž rozsywa a tón kiž žneje.
37. Přetož tuhdy je přisłowo wěrne: Druhi syje a druhi žneje.
38. Ja sym was pósłał žnjeću to same, štož wy njesće dźěłali, druhzy su dźěłali, a wy sće do jich dźěła přišli.
39. Wjele pak Samariskich z teho sameho města wěrjachu do njeho, teje žony ryće dla,
Kotraž wědźeše: Wón je mi powědźił wšitko, štož sym činiła.
40. A jako ći Samarizy k njemu přińdźechu, prošachu woni jeho, zo by pola nich wostał,
a wón pobu tam dwaj dnjej.
41. A wjele wjace jich wěrješe jeho słowa dla.
42. A k tej žonje prajichu woni: My wěrimy nětk dale, nic twojeje ryće dla, přetož my smy sami słyšeli a póznali, zo tón je zawěrnje Krystus, teho swěta zbóžnik.
43. Ale po tymaj dwěmaj dnjomaj wuńdźe wón wot tudy a woteńdźe do Galilejskeje.
44. Přetož wón sam, Jesus, swědćeše, zo profeća domach ženć nima.
45. Jako wón teho dla do Galilejskeje přińdźe, wzachu jeho ći Galiscy horje, kiž běchu
widźeli wšitko, štož wón we Jerusalemje přez tón róčny čas běše činił, přetož woni
běchu tež na tón róčny čas přišli.
46. Jesus pak přińdźe zaso do Kana Galilejskeje, hdźež wón běše z wody wini sćinił.
47. A někajki kralowski běše, teho syn ležeše chory w Kapernaumje. Jako tón słyšeše,
zo Jesus ze Židowskeje přišoł je bě do Galilejskeje, dźěše wón k njemu a prosyše jeho,
zo by dele přišoł a wustrowił jeho syna, přetož wón běše na smjerć chory.
48. Da dźěše Jesus k njemu: hdyž wy zjawy a dźiwy njewidźiće, da wy njewěriće.
49. Tón kralowski dźěše k njemu: Knježe, pój dele, prjedy dyšli moje dźěćo wumrje.
50. Jesus dźěše k njemu: Dźi, twój syn je žiwy. Tón čłowjek wěrješe temu słowu, kotrež
Jesus k njemu rjekny, a dźěše.
51. A jako wón dele dźěše, jěchachu jeho wotročcy, připowědajo jemu a dźachu: Twój
hólc je žiwy.
52. Teho dla wobhonjowaše wón wot nich tu hodźinu, w kotrež so z nim bě polěpšiło.
A woni rjeknychu: Wčera w sydmej hodźinje wopusći jeho zymica.
53. Tuž spózna tón nan, zo je prawje w tutej hodźinje było, w kotrež Jesus jemu prajił
Běše: Twój syn je žiwy. A wón wěrješe ze swojim cyłym domom.
54. To pak bě jeho druhi dźiw, kotrež Jesus sćini, hdyž wón ze Židowskeje do Galilejskeje
přińdźe.
5. staw
1. Potom běše róčny dźeń tych Židow, a Jesus ćehnješe horje do Jerusalema.
2. We Jerusalemje je pak při Wowčich wrotach hat, temu rěkaju po hebrejskej rěči
Betsata, a ma pjeć přitwarkow.
3. W nich ležeše wjele chorych, slepych, chromych, hłuchich, kiž čakachu, hdy by so ta
Woda hnuła.
4. Přetož jandźel stupi dele w swojim času do teho hata a smući tu wodu. Kotryž potom
prěni, hdyž ta woda bě smućena, nutř lězeše, tón bu strowy, z kajkežkuli chorhosću wón wobdaty běše.
5. Tam pak běše jedyn čłowjek wósom a třiceći lět chory ležał.
6. Jako Jesus teho sameho wuhlada ležaceho, zrozumi, zo wón hižo přez dołhi čas běše ležał, praji wón k njemu: Chceš strowy być?
7. Tón chory wotmołwi jemu: Knježe, ja nimam čłowjeka, hdyž ta woda budźe smućena, kiž mje do hata by pusćił, ale hdyž ja přińdu, da druhi hižo prjedy mje do njeje stupa.
8. Jesus praji k njemu: Stań, wzmi swoje poslesćo a chodź!
9. A hnydom bě tón čłowjek čerstwy a wza swoje poslesćo a chodźeše. Běše pak sabat
tón samsny dźeń.
10. Dźachu teho dla Židźa k temu, kiž bě wotchorił: Dźeńs je sabat, tebi so njesłuša to
poslesćo nosyć.
11. Wón wotmołwi jim: Tón kiž mje wustrowi, tón samsny dźěše ke mni: Wzmi swoje
poslesćo a chodź.
12. Tuž prašachu so jeho: Štó je tón čłowjek, kotryž k tebi dźěše: Wzmi swoje poslesćo a
chodź.
13. Tón pak, kiž běše wustrowjeny, njewědźeše štó by wón był, přetož Jesus běše
wustupił, jako tak wjele luda na tym samym měsće běše.
14. Potom namaka jeho Jesus w templu a dźěše k njmu: hlej ty sy wočerstwił, njerěš
dale wjace, zo by so tebi ničo hórše njestało.
15. Tón čłowjek woteńdźe a powědaše Židam , zo je Jesus, kotryž jeho je čerstweho
sćinił.
16. A teho dla přesćěhachu Židźa Jesusa a spytachu jeho morić, zo wón to běše sćinił
na sabaće.
17. Jesus jim pak wotmołwi: Mój wótc hač nětk do teho časa dźěła, a ja dźěłam tež.
18. Tehodla stejachu Židam ćim bóle za nim, zo bychu jeho morili,dokelž wón nic
jenož jich sabat łamaše, ale tež praješe, zo Bóh je jeho Wótc, a činješe so sam Bohu runy.
19. Tuž wotmołwi Jesus a dźěše: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Tón syn ničo nje-
móže sam wot sebje sćinić, chiba štož wón widźi, zo Wótc čini, přetož štož tón samy
čini, to sćini runje tež tón syn.
20. Tón Wótc ma pak syna lubo a pokazuje jemu wšitko, štož wón čini, a budźe jemu
hišće wjetše skutki pokazać, tak zo bysće wy so dźiwali.
21. Přetož jako tón Wótc morwych zbudźi a žiwych sćini, tak tež tón syn žiwych sćini,
kotryž chce.
22. Přetož tón Wótc nikoho njesudźi, ale wšitkón lud je wón temu synej dał.
23. Tak zo bychu wšitcy teho syna česćili, jako teho Wótca česća. Štóž syna nječesći
tón ani Wótca nječesći, kotryž jeho pósłał je.
24. Zawěrno, zawěrno, ja praju wam: Štóž moje słowo słyši a wěri temu, kiž mje pósłał
je, tón ma wěčne žiwjenje a njepřińdźe na sudźenje, ale wón je wot smjerće k žiwjenju přećišćał.
25. Zawěrnjo, zawěrno, praju wam: hodźina přińdźe a je hižo nětk, zo morwi budźa
Hłós teho syna Božeho słyšeć, a kotřiž jón budźa słyšeć, ćci budźa žiwi.
26. Přetož runje jako tón Wótc ma to žiwjenje sam we sebi, tak wón je tež temu Synej
Podał, zo by wón to žiwjenje sam w sebi měł.
27. A je jemu móc dał , tež sudźenje dźeržeć, teho dla, zo wón čłowjeski syn je.
28. Njedźiwajće so temu. Přetož ta hodźina je, w kotrež wšitcy, kiž w rowach su, budźa
jeho hłós słyšeć.
29. A póńdźa won ći sami, kiž su dobre činili, k horjestawanju teho žiwjenja, kiž pak
złe su činili, k horjestawanju teho zbudźenja.
30. Ja sam wot sebje ničo njemóžu činić. Kaž słyšu, tak sudźu ja, a tón mój sud je prawy,
přetož ja njehladam swojeje wole, ale teho Wótca wole, kiž mje pósłał je.
31. Jeli zo ja swědčenje sam wot sebje dam, da moje swědčenje njeje prawe.
32. Druhi je, kiž wote mnje swědči, a ja wěm , zo to swědčenje wěrne je, kotrež wón wote mnje swědči.
33. Wy sće pósłali k Janej, a wón swědčeše wot prawdy.
34. Ja pak njeběru swědčenje wot čłowjeka, ale to praju, zo bychće wy zbóžni byli.
35. Wón běše ta horjaza a swěćaza swěca, wy pak chceće so na mału chwilu zwjeselić
w jeho swětle.
36. Ja pak mam wjetše swědčenje, dyšli Janowe swědčenje,přetož te skutki, kiž mi tón
Wótc je dał, zo bych je dokonjał, te same skutki, kotrež ja sćinju, swědča wote mnje,
zo mje tón Wótc je pósłał.
37. A tón Wótc, kiž mje je pósłał, tón samy je wote mnje swědčił. Wy njesće nihdy ani
jeho hłós ani jeho wohladanje widźeli.
38. A jeho słowo wy nimaće, zo by we was wostało, přetož wy temu njewěriće, kotrež
wón je pósłał.
39. Wobhońće so we pismje, přetož wam so zda, zo maće wěčne žiwjenje w nim, a to
same je, kiž wote mnje swědči.
40. A wy nochcyće ke mni přińć , zo bychće to žiwjenje měli.
41. Ja njeběru chwalbu wot čłowjekow.
42. Ale ja znaju was, zo Božeje lubosće w sebi nimaće.
43. Ja sym přišoł w swojeho Wótca mjenje, a wy mje horje njewozmjeće, a budźeli
druhi sam w swojim mjenje přińć, teho samehobudźeće wy horje wzać.
44. Kak móžeće wy wěrić, kiž česć bjerjeće jedyn wot druheho? A teje česće, kotraž
wot Boha sameho je, njepytaće wy?
45. Wy njedyrbiće za to so měć, zo ja was před Wótcon budu wobskoržić, přetož
jedyn je, kiž was wobskoržuje , tón Mójzes, na kotrehož wy nadźiju stajiće.
46. Hdy byšće pak Mójzesej wěrili, byšće tež mi wěrili, přetož wón je wote mnje
pisał.
47. Jeli zo pak jeho pismam njewěriće, kak chceće mojim słowam wěrić?
6. staw
1. Potom wjezeše so Jesus preč přez morjo při měsće Tiberias w Galilejskej.
2. A wulki lud ćehnješe za nim, dokelž jeho dźiwy widźachu, kotrež na chorych
Ćinješe.
3. Jesus pak dźěše horje na horu a sydny so tam ze swojimi pósłami.
4. Blisko pak běchu jutry, Židow róčny čas.
5. Tuž pozběhnje Jesus swojej woči a wuhlada, zo wulki lud k njemu dźe, a praji
k Filipej: Hdźe nakupimy chlěba, zo bychu ći pojědli ?
6. To wón pak dźěše, zo by jeho spytował, přetož wón sam derje wědźeše
što wón činić chcyše.
7. Filip wotmołwi jemu: Za dwě sćě pjenjezow chlěba njeje jim dosć, zo by kóždy
wot nich jeno po małym kusku wzał.
8. Rjekny k njemu jedyn jeho pósłow, Handrij, Šimana Pětrowy bratr:
9. Jedyn hólc je tudy, tón ma pjeć jećnych pokrotkow a dwě rybje, ale što je to bjez
tak wjele.
10. Jesus pak dźěše: Činće, zo so tón lud zesyda. Tam pak běše wjele trawy. Tuž
zesydachu so na pjeć tysac mužow.
11. Jesus pak wza te pokrotki, dźakowaše so a rozda je tym wučomnikam, wučomnicy
pak tym , kotřiž so běchu zesydali, teho runja tež wot teju rybow, kaž wjele wón chcyše.
12. Jako so woni pak najědli běchu, dźěše wón k swojim wučomnikam: Zezběrajće te
Zbytne kruchi, zo so ničo njeskazy.
13. Da zezběrachu a napjelnichu dwanaće korbow z kuskami, kotrež wot tych pjeć
jećnych pokrotkow běchu zbytne wostałe tym, kiž pojědli běchu.
14. Hdyž teho dla ći ludźo tón dźiw widźachu, kotrež Jesus sćinił bě, dźěchu woni:
To je zawěrno tón profeta, kiž do swěta přińdź ma.
15. Teho dla, jako Jesus spózna, zo přińdź budźa a jeho popadnyć, zo bychu jeho krala
Sćinyli, wustupi wón zaso na horu, wón sam lutki.
16. Hdyž pak wječor bu, dźěchu jeho wučomnicy dele k morju.
17. A stupichu do łódźe a přińdźechu přez morjo do Kapernawma, a běše hižo ćma, a
Jesus njeběše k nim přišoł.
18. A to morjo postawaše wot wulkeho wětra.
19. Jako pak zo běchu wotwjezli na pjeć a dwaceći abo na třiceći honow, wuhladachu Jesusa, zo chodźi po morju a zo so k łódźi přibližuje, tuž so bojachu.
20. Wón pak dźěše k nim: Ja sym, njebojće so.
21. Tuž chcychu jeho do teje łódźe wzać, a hnydom běše ta łódź při kraju, do kotrehož
woni so wjezechu.
22. Nazajtra widźeše tón lud, kiž z teje strony kraja steješe, zo žana druha łódźiska tam
njeběše, chiba te jena, do kotrejež jeho wučobnicy běchu stupili, a zo Jesus ze swojimi wučomnikami njeběše na tu łódź šoł, ale sami jeho wučomnicy zo běchu
preč wotwjezli.
23. Druhe łódźisčki pak přińdźechu z Tiberiasa blisko k temu městu, hdyž běchu woni
tón chlěb jědli, jako tón knjez běše to dźakowanje sćinił.
24. Jako tón lud pak widźeše, zo Jezus tam njeběše ani jeho wučomnicy, stupichu woni
tež sami do tych łódźow a přińdźechu do Kapernawma a pytachu Jezusa.
25. A hdyž jeho namakachu z tamej strony morja, dźachu woni k njemu: Rabbi, hdy sy
sem přišoł ?
26. Jezus wotmołwi a dźěše: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam, wy mje njepytaće teho
dla, zo sće dźiwy widźeli, ale zo sće wot teho chlěba jědli a sće nasyćeni.
27. Pytajće jědź, nic kiž hinje, ale jědź kotraž wostanje do wěčneho žiwjenja, kotruž
Wam čłowjeski syn dać budźe, přetož teho je Bóh Wótc zasyglował.
28. Tuž dźachu woni k njemu, što dyrbimy činić , zo bychmy Bože skutki sćinili.
29. Jezus wotmołwi a dźěše k nim: To je Bože dźěło , zo byšće do teho wěrili, kotrehož
wón pósłał je.
30. Tuž dźachu woni k njemu: Kajki da ty dźiw ćiniš, zo bychmy widźeli a wěrili ?
Što dźěłaš?
31. Naši wótcojo su manna jědli w pusćinje, jako pisane steji: Wón dawaše jim chlěb
z njebjes k jědźi.
32. Tuž dźěše Jezus k nim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Mójses wam njeje chlěb z
njebjes dał, ale mój Wótc dawa wam tón prawy chlěb z njebjes.
33. Přetož to je tón chlěb Boži, kiž z njebjes přińdźe a dawa swětu to žiwjenje.
34. Woni teho dla dźachu k njemu: Knježe daj nam přeco tajkeho chlěba.
35. Jezus pak dźěše k nim: Ja sym tón chlěb teho žiwjenja, štóž ke mni přińdźe, tón njebudźe hłódny, a štóž do mnje wěri, temu so nihdy pić njezechce.
36. Ale ja sym wam to prajił, zo sće mje drje widźeli, a wšak njewěriće.
37. Wšitko štož mi tón Wótc dawa, to přińdź ke mni, a teho kiž ke mni přińdźe, njebudu
ja won wustorćić.
38. Přetož ja sym z njebjes přišoł , nic zo bych swoju wolu sćinił, ale teho wolu, kiž mje
Pósłał je.
39. To je pak ta wola teho Wótca, kiž mje pósłał je, zo bych ničo, štož wón mi dał je,
njezhubił, ale zo bych so same zbudźił na poslednim dnju.
40. To je pak ta wola teho, kotryž mje pósłał je, zo, štóž syna widźi a wěri do njeho,
měł wěčne žiwjenje, a ja budu jeho zbudźić na poslednim dnju.
41. Tuž mórčachu Židźa wo to, zo wón dźěše: Ja sym tón chlěb, kotryž z njebjes je
pišoł;
42. A dźěchu: Njeje tón Jezus , Josefowy syn, kotrehož nana a mačer my znajemy?
Kak da praji wón: Ja sym z njebjes přišoł?
43. Tuž wotmołwi Jezus a dźěšek nim: Njemorće bjez sobu;
44. Nichtó njemóže ke mni přińdź, chiba zo by jeho sćanył tón Wótc, kiž mje pósłał
je, a ja budu jeho zbudźić na poslednim dnj.
45. Pisane steji w profetach: a woni budźa wšitcy wučeni wot Boha. Štóž to teho dla
słyši wot Wótca a nawuknje to, tón přińdźe ke mni.
46. Nic, zo štó Wótca je widźał , chiba tón, kiž wot Boha je, tón je Wótca widźał.
47. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Štóž do mnje wěri, tón ma wěčne žiwjenje.
48. Ja sym tón chlěb teho žiwjenja.
49. Waši Wótcojo su manna jědli w pusćinje, ale woni su zemrěli.
50. Tón je tón chlěb, kiž z njebjes přińdźe, tak zo štó wot njeho by jěd, zo by njewumrěł.
51. Ja sym tón žiwy chlěb, kiž je z njebjes přišoł, budźeli štó wot tuteho chlěba jěsć,
tón budźe žiwy do wěčnosće. A tón chlěb pak, kotryž ja dać budu, je moje ćěło, kotrež ja dać budu za žiwjenje teho swěta.
52. Tuž zwadźichu so Židźa mjez sobu a dźachu: Kak móže nam tón swoje ćěło k jědźi
dać.
53. Jezus pak dźěše k nim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam, njebudźećeli jěsć, ćěło
teho čłowjeskeho syna a pić jeho krej , da žaneho žiwjenja nimaće w sebi.
54. Štóž moje ćěło jě a pije moju krej, tón ma wěčne žiwjenje, a ja budu jeho na posled-
nim dnju zbudźić.
55. Přetož moje ćěło je ta prawa jědź, a moja krej je to prawe piće.
56. Štóž moje ćěło jě a moju krej pije, tón wostanje w mni a ja we nim.
57. Kaž mje pósłał je tón žiwy Wótc a ja žiwy sym Wótca dla, tek tež, štóž mje jě, tón samy budźe žiwy moje dla.
58. Tón je tón chlěb, kiž z njebjes přišoł je, nic kaž waši wótcojo manna su jědli a wumrěli. Štóž tón chlěb jě, tón budźe žiwy do wěčnosće.
59. To praješe wón we šuli, jako wučeše w Kapernawje.
60. Wjele pak jeho wučomnikow, jako to běchu słyšeli, dźachu: To je trjeba rěć, štó móže ju słyšeć.
61. Jako Jesus pak sam při sebi pytny, zo jeho wučomnicy wo to samsne mórčachu,
dźěše wón k nim: Pohórši was to ?
62. Kak da budźe , hdyž budźeće widźeć čłowjeskeho syna, zo horje stupa tam, hdźeš
prjedy bě?
63. Duch je, kiž sćini žiwych, ćěło nićo njepomha. Te słowa, kotrež ja wam ryću, su
Duch a su žiwjenje.
64. Ale su pak někotři mjez wami, kotřiž njewěrja. Přetož Jezus wot spočatka derje
Wědźeše, kotři su kiž njewěrja, a štó tón je, kotryž jeho přeradźić budźe.
65. A wón dźěše: Tehodla sym ja wam prajił, zo nichtó njemóže ke mni přińdź, chiba
zo jemu je date wot mojeho Wótca.
66. Wot teho časa woteńdźe wjele jeho wučomnikow nazady a wjace z nim njechodźachu.
67. Tuž praji Jezus tym dwanaće: Chceće tež wy preč hić?
68. Ale Šiman Pětr jemu wotmołwi: Knježe, z tobu póndźemy ? Ty maš słowa wěčneho
žiwjenja.
69. A my smy wěrili a spóznali, zo ty sy Krystus, tón syn teho žiweho Boha.
70. Jesus wotmołwi jemu. Njesym ja was dwanaće wuzwolił? A jedyn wot was je djaboł.
71. Wón pak rěčeše wot Judaša , Šimanoweho syna, Išariota. Přetož tón samsny přeradźi
jeho potom a běše jedyn z tych dwanaće.
7. staw
1. Potom pak chodźeše Jezus wokoło po Galilejskej, přetož wón njechaše w Židowskej wokoło chodźić, zo jemu Židźa za jeho žiwjenjom stejachu.
2. Běše pak blisko Židow róčny čas tych hětow zestajenja.
3. Dźachu teho dla jeho bratřja k njemu: Wuńdź wot tudy a dźi do Židowskeje ,
zo bychu tež twoji wučomnicy widźeli te skutki, kotrež ćinyš.
4. Přetož nichtó nječini ničo w potajnym, a chce wšak widźany być. Sćinišli ty
tajke wěcy, da zjew so před swětom.
5. Přetož tež jeho bratřa njewěrjachu do njeho.
6. Tuž praji Jezus k nim: Mój čas hišće njeje přišoł; waš čas pak přeco je hotowy.
7. Swět was njemóže hidźić, mje pak hidźi wón, přetož ja swědću wot njeho, zo su
Jeho skutki złe.
8. Dźiće wy horje na tón róčny swjedźen, ja hišće njepóńduna tón samsny róčny
Swjedźen, přetož mój čas hišće njeje dopjelnjeny.
9. Jako wón pak to k nim běše prajil, wosta wón w Galilejskej.
10. Jako pak jeho bratřja běchu horje šli, dźěše wón tehdy tež horje na tón róčny
dźeń, nic zjawnje, ale jako potanje.
11. Tuž pytachu jeho Židźa tón róčny dźeń a dźachu: Hdźe je tón samy ?
12. A běše wulke mórčenje wot njeho mjez ludom. A někotři dźachu: Wón je dobry.
Druhzy pak dźachu: Nic, ale zawjedźe lud
13. Nichtó pak zjawnje wot njeho njerěčeše, bojawši dla před Židami.
14. Srjedźa pak teho swjateho časa dźěše Jezus horje do templa a wučeše.
15. A Židźa dźiwachu so a dźachu: Kak so tón do pisma wusteji, kiž tón to same njeje
wuknył.
16. Jesus jim wotmołwi a dźěše: Moja wučba njeje moja, ale teho, kiž mje pósłał je.
17. Chceli štó teho wolu sćinić, to budźe zhonić, hač je ta wučba wot Boha, abo hač
Ja sam wot sebje rěču.
18. Štóž sam wot sebje rěči, tón swojeje sameje česće hlada, štóž pak teho sameho
cesće hlada, kiž jeho pósłał je, tón je wěrny a njeje žana njeprawda w nim.
19. Njeje wam Mójzes zakón dał? A žadyn mjez wami nječini teho zakonja. Čehodla
pytaće wy, zo bysće mje morili?
20. Ludźo wotmołwichu a dźachu: Ty maš čerta, štó pyta će morić?
21. Jezus wotmołwi a dźěše k nim: Jenički skutk sym ja sćinił , a wšitcy so temu dźiwaće.
22. Mójzes je wam teho dla dał to wobrězanje (nic zo by było wot Mójzesa, ale wot wótcow), da wšak wy na sabaće čłowjeka wobrězujeće.
23. Hdyž čłowjek wobrězanje dóstanje na sabaće, tak zo by Mójzesowy zakón łamany
njebył, što da so na nmje hněwaće, zo ja cyłeho čłowjeka na sabaće wustrowił sym?
24. Njesudźće po zdaću, ale prawy sud sudźće.
25. Tuž dźachu někotři wot Jerusalemskich:Njeje to tón, kotrehož woni pytachu morić?
26. A hlej, wón ryći zjawnje a njepraja jemu ničo. Spóznaju da naši wyši nětk zawěšće
zo tón zawěšće je Krystus?
27. Ale wšak my wěmy , z wotkal tón je, hdyž pak Krystus přińdź budźe, njebudźe
nichtón wědźeć, z wotkal wón je.
28. Tuž zawoła Jesus w templu, wučće a dźiće: haj wy mje znajeće a wěsće, z wotkal
ja sym; ale ja sam wot sebje njesym přišoł, ale wón je wěrny, kiž mje je pósłał,
kotrehož wy njeznajeće.
29. Ja znaju jeho pak, přetož ja sym wot njeho, a wón je mje pósłał.
30. Tuž pytachu woni, kak bychu jeho přijeli.. ale nichtó tehdy ruku na njeho njepołoži, přetož jeho hodźina hišće njeběše přišła.
31. Ale wjele wot luda jich wěrješe do njeho a dźěše: hdyž Krystus přińdź budźe,
budźe wón tež wjacy tych zjewow sćinić, dyšli wón tón sćini?
32. A wono přińdźe před Farizejskich, zo ludźo tajke wěcywot njeho mórćachu.
Tuž pósłachu ći Farizejscya wyši měšnicy wotročkow won, zo bychu jeho
přijeli.
33. Ale Jesus dźěše k nim: Ja sym hakle mólički čas pola was, potom póndu
K temu, kiž mje pósłał je.
34. Wy budźeće mje pytać a njenamakać, a hdźež ja sym, tam njemóžeće wy přińdź.
35. Tuž dźachu Židźa bjez sobu:hdźe da wón chce hić, zo my jeho namakać
njebudźemy? Póńdźe wón bjez Grichow, kiž tam a sem rozdźěleni leža a budźe
wón tych Grichow wučić.
36. Kajka je to rěć , zo wón praji: Wy budźeće mje pytać a njenamakać, a hdźež ja sym
tam wy přińdź njemóžeće.
37.Ale na poslednim wulkim swjatym dnju stany Jesus , wołaše a dźěše: Jeli zo tomu o pić chce, tón pój ke mni a napij so!
38. Štóž wěri do mnje,jako pismo praji, z teho žiwota rěki žiweje wody poběhnja.
39. To pak praješe wón wot teho Ducha , kotrehož dóstać dyrbjachu, kiž do njeho
wěrja: přetož swjaty Duch hišće tuhdy njeběše, přetož Jezus njeběše překrasnjeny.
40. Wjele teho dla wot luda , kiž tu ryć słyšachu, dźachu: Tón je zawěrno tón profeta.
41. Druhzy prajachu: Tón je Krystus. Někotři pak prajachu: Dyrbjał pak Krystus z
Galilejskeje přińć?
42. Njepraji to pismo, zo z Dawidoweho symjenja a z teho města Bethelhema, hdyž
David běše, ma Krystus přińć?
43. Tak sta so přećiwosć mjez ludom jeho dla.
44. Někotři pak wot nich chcychu jeho přijeć, ale nichtón wšak ruku na njeho nje-
kładźéše.
45. Či wotročcy teho dla přińdźechu zaso k wyšim měšnikam a k Farizejam, a ći
sami dźachu k nim: Čehodla wy jeho njesće přiwjedli?
46. Ći wotročcy wotmołichu : Nihdy žadyn čłowjek njeje tak ryčał, jako tutón
čłowjek.
47. Tuž wotmołwichu jim či Farizejscy: Šće wy tež zawjedźeni?
48. Wěri tež jedyn wyši abo Farizejski do njeho?
49. Ale tutón lud, kiž so njewusteji na zakón, je poklaty.
50. Praji k nim Nikodejmus, kotryž běše w nocy k njemu přišoł, kiž jedyn mjez nimi běše.
51. Sudźi naš zakóń tež čłowjeka, prjedy dyšli wot njeho słyši a spóznaje, što wón čini.
52. Woni wotmołwichu a dźěchu k njemu: Sy ty tež z Galilejskeje? Wobhón so a hladaj, z Galilejskeje njepostanje žadyn profeta.
53. A dźěše kóždy do swojeho doma.
8. staw
1. Jezus pak woteńdźe na wolijowu horu.
2. A ze switanjom přińdźe wón zaso do templa, a wšitkón lud přińdźe k njemu a
wón so sydny a wučeše jich.
3. Ale pismawučeni a Farizejscy přiwjedźechu žónsku k njemu, w mandźelstwo-
łamanju popanjenju, a stajichu ju srjedźa.
4. A dźachu k njemu: Mištrje, ta žónska je popanjena w samym skutku, zo man-
dźelstwo łamaše.
5. Mójzes je nam pak w zakónju přikazał, tajke kamjenować, što tehodla to prajiš?
6. To ryćachu woni pak spytawši jeho, zo móhli jeho wobskoržić. Ale Jezus nachili
So dele a pisaše z porstom na zemju.
7. Jako woni pak njepřestachu jeho woprašeć, pozběhny wón so horje a dźěše k nim:
Štóž mjez wami bjez rěchow je, tón ćisny prěni kamjeń na nju.
8. A wón schili so zaso dele a pisaše na zemju.
9. Jako woni pak to słyšachu a jim jich swědomje dowjedźene bě, woteńdźechu woni, jedyn za druhim, počawši wot staršich hač do posledneho. A Jezus bu sam
wostajeny, a ta žónska srjedźa stejo.
10. Jesus so pak pozběhny, a jako nikoho njewidźeše, chiba tu žónsku, dźěše wón k
njej: Žónska hdźe su ći twoji wobskoržnicy? Njeje tebje nichtó satamał?
11. Wona pak dźěše; Nichtó, knježe. Tuž dźěše Jezus: Da ani ja će njesatamam, dźi
a njerěš dale wjace.
12. Zaso rěćeše Jezus k nim dźěše: Ja sym to swětło teho swěta, štóž za mnu dźe,
Tón njebudźe chodźić w ćěmnosći, ale budźe měć swětwosć teho žiwjenja.
13. Tuž dźachu Farizejscy k njemu: Ty swědćiš sam wot sebje, twoje swědćenje njeje
prawe.
14. Jezus wotmołwi a dźěše k nim: hdy bych ja sam wot sebje swědćił, dha je moje
swědćenje prawe, přetož ja wěm, z wotkal sym přišoł a hdźe du, ale wy njewěsće,
z wotkal přińdu a hdźe du.
15. Wy sudźiće po ćěle, ja nikoho njesudźu.
16. A hač tež ja sudźu, je wšak moje sudźenje prawe, přetož ja njesym sam, ale ja a Wótc, kiž mje pósłal je.
17. Tež steji we wašim zakónju pisane, zo dweju čłowjekow swědćenje prawe je.
18. Ja sym, kiž sam wot sebje swědću, a Wótc, kotryž mje pósłał je, swědći tež wote mnje.
19. Tuž dźachu woni k njemu: Hdźe je twój Wótc? Jezus wotmołwi: Wy njeznajeće ani mje ani mojeho Wótca; hdy bysće mje znali, bysće wy teź mojeho Wótca znali.
20. Te same słowa ryćeše Jezus při Božim kasću, wučiwši w templu, a nichtó jeho
njepřimaše, přetož jeho stunda hišće njeběše přišła.
21. Tuž dźěše Jezus zaso k nim: Ja du preć a wy budźeće mje pytać a w swojim hrěchu
Wumrěć, hdyž ja du, wy přińdź njemóžeće.
22. Tuž dźachu Židźi: Chce da wón so sam morić, zo praji: hdźež ja du, wy přińdź
Njemóžeće?
23. A wón dźěše k nim: Wy sće wot spody sem, ja sym z wysoka dele, wy sće z tuteho
swěta, ja njesym z tuteho swěta.
24. Tehodla sym wam prajił, zo budźeće wumrěć w swojich hrěchach, přetož jeli zo
njewěriće, zo ja to sym, dha budźeće wumrěć w swojich hrěchach.
25. Tuž dźachu woni k njemu: Štó dha ty sy? A Jezus dźěše k nim: Najprjedy tón, kiž
z wami rěći.
26. Ja mam wjele wot was ryćeć a sudźić, ale tón, kiž mje je pósłał, je wěrny, a ja, štož
wot njeho słyšał sym, to ryću před swětom.
27. Woni pak njerozhumichu, zo wón jim wot Wótca praješe.
28. Tuž dźěše Jezus k nim: hdyž čłowjeskeho syna budźeće powyšić, tehdy budźeće
Spóznać, zo ja sym, a ničo sam wot sebje nječinju, ale jako mje mój Wótc je nawučił, tak ja ryću.
29. A tón, kiž mje pósłał je, je za mnu. Wótc njewostaji mje sameho, přetož ja sćinju
kóždy čas, štož so jemu lubi.
30. Jako wón to ryćeše, wěrješe jich wjele do njeho.
31. Tuž dźěše tehodla Jezus k Židam, kotřiž do njeho wěrjachu: Budźećeli wy wostać při mojej ryći, dha sće moji prawi wučomnicy.
32. A wy budźeće tu prawdu póznać, a ta prawda budźe was wuswobodźić.
33. Tuž wotmołwichu woni jemu: My smy Abrahamowe symjo, njesmy nihdy nikoho
Wotročcy byli, kak dha ty prajiš , wy budźeće swobodni?
34. Jezus wotmołwi jim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam, kóždy, kiž hrěch wobeń-
dźe, tón je teho hrěcha wotročk.
35. Wotročk pak njewostanje wěčnje w domje, syn wostanje wěčnje.
36. Jeli zo was tehodla syn wuswobodźi, dha sće prawje swobodni.
37. Ja derje wěm, zo Abrahmowe symjo sće, ale wy spytaće mje morić, přetož moja ryć města pola was nima.
38. Ja ryću, štož wot swojeho Wótca sym widźał, a wy pak sčinće, štož wot swojeho
Wótca sće widźeli.
39. Woni wotmołwichu a dźachu k njemu: Abraham je naš Wótc. Praji Jezus k nim:
Hdy byšće Abrahamowe dźěći byli, dha byšće Abrahamowe skutki činili.
40. Ale nětk spytaće mje morić, tajkeho čłowjeka , kiž wam prawdu prajił sym, kotruž
sym słyšał wot Boha, to njeje Abraham sćinił
41. Wy činiće swojeho wótca skutki. Tuž dźachu woni k njemu: My njesmy z kurwar-
stwa rodźeni, my mamy jeneho Wótca, Boha.
42. Jezus pak dźěše k nim: Hdy by Bóh waš Wótc był, byšće mje lubowali, přetož ja
wušoł a přińdu wot Boha, ja pak sam wot sebje njesym přišoł, ale wón je mje pósłał.
43. Čehodla dha zo moju rěć njeznajeće, přetož wy njemóžeće wšak moje słowo
słyšeć.
44. Wy sće wot wótca, teho djaboła, a po wašeho wótca žadosćach chceće wy činić.
Tón samy je mordar wot spočatka a njeje wobstaw w prawdźe, přetož ta prawda
w nim njeje, hdyž wón łžu rěći, dha ryći wón wot swojeho, přetož wón je łhar a wótc teje sameje.
45. Ja pak, dokelž prawdu praju, njewěriće wy mi.
46. Štóž mjez wami móže mi hrěch dowjesć? Hdyž ja wam pak prawdu praju, čeho-
Dla njewěriće wy mi?
47. Štóž wot Boha je, tón posłucha na Bože słowo, tehodla wy njeposłuchaće,
Dokelž wy wot boha njesće.
48. Tuž wotmołwichu ći Židźi a dźachu k njemu: Njeprajimy my prawje, zo ty
Samaritiski sy a maš čerta?
49. Jezus wotmołwi: Ja žaneho čerta nimam, ale ja dźeržu swojeho Wótca , a wy
haniće mje.
50. Ja pak swoju česć njepytam, ale jedyn je, kiž ju pyta a sudźi.
51. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Budźeli štó moje słowo dźeržeć, tón
Njebudźe smjerće wohladać wěčnje.
52. Tuž dźěchu Židźi k njemu: Nětk spóznajemymy, zo čerta maš. Abraham
Je wumrěł a profetojo, a ty prajiš: Budźeli štó moje słowo dźeržeć, tón
njebudźe smjerće woptać wěčnje.
53. Sy ty wjazy, dyšli naš wótc Abraham, kiž wumrěł je? A profetojo su wumrěli.
Što činiš ty wot so sam?
54. Jezus wotmołwi: Jeli zo ja so sam česću, dha moja česć ničo njeje. Ale mój
Wótc je, kiž mje česći, wot kotrehož wy prajiće, zo wón naš Bóh je,
55. A njeznajeće jeho, ja pak jeho znaju. A hdy bych ja prajił, zo ja jeho njeznaju,
dha bych ja łhar był, jako wy sće . Ale ja znaju jeho a dźeržu jeho słowo.
56. Abraham, waš wótc, wjeseleše so, zo by wón mój dźen widźał, a wón widźeše jón
a radowaše so.
57. Tuž dźachu Židźi k njemu: Ty hišće njejsy połsta lět stary a sy Abrahama widźał?
58. Jezus dźěše k nim: Zawěrno, zawěrno, ja praju wam: Prjedy dyžli Abraham bu, sym ja.
59. Tuž zběhachu woni kamjenje, zo bychu na njeho mjetali. Ale Jezus potaji so a wuńdźe z templa, pusći so srjedźa přez mjez nje a woteńdźe.
9. staw
1. A jako Jezus nimo dźěše, wuhlada wón jedneho, kiž běše slepy wot swojeho naroda.
2. A jeho wučomnicy prašachu jeho a dźachu: Mištrje, štó je hrěšił , tón abo jeho staršej, zo je so slepy narodźił?
3. Jezus wotmołwi: Ani tón njeje hrěšił ani jeho staršej, ale zo bychu te skutki bože zjewjene byłe na nim.
4. Ja dyrbju dźěłać to dźěło teho, kiž mje je pósłał, dokelž dźeń je, nóc přińdźe,
hdźeš nichtó njebudźe móc dźěłać.
5. Dokelž sym na swěće, sym ja swětło teho swěta.
6. Jako wón to běše prajił , pluny wón na zemju a sćini błóto wot klinow a pomaza to błóto na teho slepeho woči.
7. A dźěše k njemu: Woteńdź k temu hatej Siloam (to je přełožene: pósłany) a zmyj so. A wón woteńdźe a zmy so a přińdźe widźacy.
8. Susodźa pak a ćí, kotřiž jeho prjedy běchu widźeli, zo prošer je, dźachu: Njeje tón, kiž tu sedźeše a prošeše?
9. Druhzy dźachu, zo wón je, a druhzy: Wón je na njeho podobny. Wón sam pak dźěše: Ja sym tón.
10. Tuž dźachu woni k njemu: Kak stej twojej woči wotewrjenej?
11. Wón wotmołwi a dźěše: Tón čłowjek, kotremuž rěkaja Jezus, sćini błoto a pamaza mojej woči a dźěše ke mni: Dźi k temu hatej Siloam a wumyj so. Ja pak woteńdźech a wumych so a dóstach widźenje.
12. Tuž dźachu woni k njemu. Hdźe je tón samy? Wón dźěše: Ja njewěm.
13. Tuž wjedźechu woni jeho k Farizejskim, teho, kotryž něhdy běše slepy był.
14. Sabat pak běše, jako Jezus to błoto sćinješe a jeho woči wotewri.
15. Tuž prašachu jeho z noweho, tež ći farizescy, kak wón je to widźenje dóstał?
Wón pak dźěše k nim: Błóto połoži wón na mojej woči, a ja so wumych, a nětk ja widźu.
16. Tuž dźachu někotři z tych Farizejskich: Tutón čłowjek njeje z Boha, dokelž wón
sabat njedźerži. Druhzy pak dźachu: Kak móže hrěšny čłowjek tajke dźiwy činić?
A běše rozdźělenje mjez nimi.
Kommentare aus